Afgelopen zaterdag 4 december kwam het vreselijke bericht dat Renzo Brouwer is overleden. De dinsdag daarvoor is hij getroffen door een hartinfarct. ‘s  Morgens was hij nog bij ONR bij de klussenploeg. Maandagavond nog bij de sponsorcommissie  met  zoals altijd heel veel  ideeën. Het is niet te bevatten dat hij er niet meer is.
Onze gedachten en medeleven gaan uit naar zijn vrouw en kinderen. Wat zullen ze hem missen en  wat een schok als je man en vader, slechts 66 jaar en ogenschijnlijk gezond, zo plotseling komt te overlijden zonder dat je kans krijgt om afscheid te nemen.
Renzo was vorig jaar benoemd tot erelid van de club. En terecht. Hij heeft zo ontzettend veel voor de club gedaan, jarenlang.  Hij is o.a. ook altijd scheidsrechter geweest. Ik herinner me hem nog als scheidsrechter toen ik als jong jochie bij ONR voetbalde. Hoeveel sponsoren heeft hij wel niet geworven, hoeveel zaken heeft hij niet even op zijn manier geregeld:  de parkeerplek , de fietsenstalling, de kantine. Renzo maakte wel even een plan, een tekening en zorgde dat het voor elkaar kwam. Hij was erg precies en perfectionistisch. Daardoor ook niet altijd even gemakkelijk en veeleisend voor de mensen waar hij mee samenwerkte.  Ik vond het een prachtmens om mee samen te werken. Nooit klopte ik tevergeefs bij hem aan en altijd was hij enthousiast en oplossingsgericht.
Nog steeds is het onbegrijpelijk dat hij er niet meer is. Alleen de herinnering aan een bijzonder mens blijft.  ONR zal je missen. Maar dit staat natuurlijk niet in verhouding tot het verlies voor je familie. We wensen hen sterkte en kracht toe om dit verlies te kunnen dragen. Dat de dierbare herinnering aan Renzo  mag helpen om dit verlies te kunnen dragen.