Twee helften, twee gezichten

Gezocht!

Met angst en beven togen we naar ons mooie sportcomplex. Bleke snoetjes en strakke gezichten. Wat hadden onze leiders besloten? Opheffing, straffen?? We konden het niet bedenken, maar toch.... We moesten ons al om 13.00 uur melden, want we hadden een voorbespreking; er werd beslist over HET elftal! Niet iedereen had het nog begrepen, want enkelen onder ons kwamen zelfs later.

We schrijven zaterdag 18 september 2010. Ons team had het gepresteerd om zoveel afzeggingen voor één wedstrijd te hebben dat de leiders besloten een brandmail uit te zenden. Koppen bij elkaar en beterschap voor de toekomst! En nu maar hopen dat dit goed komt, want ook na gisteren, ondanks het verlies hadden we toch weer een mooie middag. En dat is wat waard. Dit vind in ieder geval uw stukjesschrijver.

We moeten het nog even over de wedstrijd hebben. Voldoende wissels ( hoe kon het ook anders deze keer, niemand had het lef gehad om nu af te zeggen) dus we konden op volle sterkte aantreden! Waar zo langzamerhand deze sterkte nu echt ligt is wat onduidelijker aan het worden. Niet iedereen steekt in een blakende vorm of heeft een conditie om U tegen te zeggen. Moet her en der wel wat aan gewerkt worden mannen; duurloopje, wat interval, maar in ieder geval wel iets, want het valt zo op in een teamsport! Wat fijn dat we wissels hebben.

De eerste helft was niet om aan te zien. Mat en futloos, met her en der een mooie actie. Een paar mooie schoten op de goal en het werd even serieus, maar een tegenaanval van de Marummers bracht de stand op 0-1. Slecht verdedigd (conditie?) en weinig samenspraak. Er werd niet gecoached en er zat geen lijn in. Dat het niet erger werd was te danken aan keeperswerk van Ton en aan Richard die tot twee keer toe de bal van de lijn haalde. De leiders (ook Goos was weer van de partij; er stonden een aantal paaltjes tussen huis en sportpark, maar keurig omzeilt kerel!) en de wissels zagen het allemaal gebeuren. Een speech in de rust leek welkom, maar ook dit gebeurt al jaren niet meer. Misschien goed om weer in te voeren? (mits iedereeen luistert en er ook wat mee doet).

Ander vaatje

De tweede helft zag er heel anders uit! Er werd uit een ander vaatje getapt en het elftal bloeide weer op. Er werd meer gestreden en de combinaties werden wat beter uitgevoerd en we kregen er weer zin in. Het kan dus wel. We pakten de winst er niet mee en hielden ook aan deze helft geen punt over, maar toch.... Inzet! We kregen kansen volop, mooie corners (Ronald en Richard) en fijne voorzetten mochten niet baten. De bal werd net niet goed getoucheerd. Gelukkig scoorden we toch een minuut voor tijd. Iedereen die ONR een warm hart toedraagt ging op de banken en in het veld sprongen we blij om elkaar heen. De scheids had naar het midden gewezen, dus doelpunt in de pocket.

Echter, een hoofdrol voor de scheids!

Onze eigen club- zelfs teamscheids (we zullen je maar niet bij naam noemen René) presteerde het om alle spotlights op zich te richten door vrolijk het doelpunt vervolgens alsnog af te keuren door (vermeend???) buitenspel. De tegentanders hadden zelfs nog geen kans gehad te protesteren. Maar goed dat je niet in de kleedkamer was meneer de rechtspreker. 0-1 bleef het en we staan nu echt in de kelder van het amateurvoetbal. Gelukkig nog 20 wedstrijden te gaan!

De derde helft was weer goed. René wist zich (goed?) te weren en gezellig gingen we uiteindelijk naar huis om ons voor te bereiden op de interland van aanstaande zaterdag. Dit keer thuis tegen de Fransen. 16.30 uur. De voorverkoop is reeds gestart en we hebben besloten de toegangsprijzen gelijk te houden. De vrijwilligers starten maandag met de bouw van de tribunes en om deze wedstrijd wordt een feestweek in het dorp gehouden. Dat zal weer een lange derde helft worden..