Wat schetste de verbazing van uw verslaggever toen hij de mannen uit Grootegast eens nader bekeek tijdens de warming-up. Een elftal welke onze gemiddelde leeftijd benaderde, sterker nog eigenlijk overtrof. Dit wekte wel enige verbazing op want hoe kon dit elftal ongeslagen de ranglijst aanvoeren? De VBB-ers waren scherp deze prachtige zaterdagmiddag, weinig tekst voor de wedstrijd en strak uit de ogen kijkend. Gezien het beeld van de afgelopen wedstrijden maakte uw verslaggever zich zorgen, want getuigden de afgelopen prima wedstrijden niet van een frisse tegenzin voor de wedstrijd? Een amateur psycholoog (blonde echtgenoot van onze rechtermiddenvelder) merkte in Grijpskerk op dat de VBB maar altijd met deze instelling het veld in moesten gaan zodat de resultaten goed zouden blijven.
 
De wedstrijd: Tja, wat moet ik er over schrijven? Dat de aanvoeder van Grootegast zijn rode SOS-doekje al voor de wedstrijd pontificaal zichtbaar in zijn korte broek droeg als zijnde een voorteken op wat zou gaan komen? Onder genot van de laagstaande zon en de vele toeschouwers walste het vijfde over Grootegast heen. Voortreffelijk voetbal zonder een negatieve uitzondering met prachtige korte combinaties, een keeper welke zonder problemen zijn hok schoon hield. De verdediging welke elkaar rugdekking gaf en de tegenstander ver van de goal hield, het middenveld in een prima samenstelling met een bijzondere balcirculatie en een voorhoede welke zich het vuur uit de sloffen liep. Grootegast was de draad volledig kwijt en stond voor ze het daadwerkelijk doorhadden al met 5-0 achter. Helaas uitten ze hun voetbaltechnisch onvermogen door middel van enig schop en scheld werk  maar een strakke leiding zorgde ervoor dat een en ander niet uit de hand liep. Na de rust veranderde het speelbeeld niet, ONR was nog steeds de bovenliggende partij en de wisselspelers bliezen vrolijk hun partijtje mee. Gelukkig was onder genot van de Roner thee de bezinning enigszins teruggekeerd bij de gasten en verliep de tweede 45 minuten in een prima harmonie, zoals het eigenlijk hoort in een wedstrijd in de reserve 6de. Klasse tussen twee elftallen met een gemiddelde leeftijd van +40jaar. Het enige wat het vijfde een beetje te verwijten viel dat de toeschouwers niet meer geheel aan hun trekken kwamen want er werd nog maar 1 x gescoord, eindstand dus 6-0.

Ik wil eindigen met een speciale blik op onze keeper van zaterdag, namelijk onze onvertroffen Wolly! Hij was eindelijk gezwicht voor de smeekbeden van vele elftalgenoten (waaronder zeer zeker die van uw verslaggever) en voelde zich rugtechnisch gesproken in staat om 90 minuten te exceleren in het doel en deed dit met verve. Namens het gehele elftal hoop ik dat het niet bij een eenmalig optreden blijft en dat we weer regelmatig van zijn aanwezigheid mogen genieten, want zoals hijzelf opmerkte: “het potje bier in de derde helft smaakt toch het lekkerst als je de eerste en tweede helft hebt gevoetbald”. Met deze diepzinnig filosofische gedachte rest mij niks meer dan een instemmende stilte …………….

Uw verslaggever