Wiebe, in het gips. Maar de derde helft gaat gewoon door! Hoe zo karakter.....

Bijna half oktober en eindelijk wedstrijd 2. Het was voor mij na aan half jaar eindelijk weer een helft voetballen. Ik moet zeggen, dat voelde weer goed. We hadden van te voren afgesproken de tegenstander wat ruimte te geven. Dit hebben we de eerste helft verschillende keren geprobeerd, maar ze wisten geen raad met de kansen die we hun boden. Ze kwamen nog wel op 1-0, maar Good old Wim wist voor rust ook nog 1-1- te scoren. We hadden op dat moment al enige opgelegde kansen bewust niet verzilverd. De eerste helft kwam abrupt aan een einde.Op het moment dat Wim scoorde, gebeurde er met Wiebe, iets verschrikkelijks. Zonder dat er iemand in zijn nabijheid was, stortte hij kermend naar de grond. Handje in de lucht, gaf al aan dat het mis was. Het was vlak voor rust, brancard het veld in (duurde wel even.......geintje), in de auto en naar het ziekenhuis. Diagnose, volledig afgescheurde achillespees. Ondanks dit feit, belette dit Wiebe niet om om 17.15 uur in de kantine nog een biertje te komen drinken. Hoe zo karakter. Dit geeft maar weer aan dat de derde helft bij de VBB het allerbelangrijkste is!

De tweede helft? Geen idee wat daar allemaal gebeurde. Beide backs werden in de rust gewisseld (ja, dan vraag je er om). Ik weet niet hoeveel het geworden is. 1 tegen heel veel. Doet dit er toe? Nee, de derde helft doet er toe. We hebben Wiebe als voorbeeld. En laten we nu eerlijk zijn. Vorig seizoen verloren we wedstrijd 1 en daarna was er niemand meer tegen ons opgewassen. Laten we onze tegenstanders nu iets meer ruimte geven. Wellicht wordt het dan nog een beetje spannend.

Kom op VBB, kop op, dit was gepland. Volgende week gaat het beginnen!